„As-salamu alajkum” – te słowa, wypowiadane miliony razy każdego dnia w świecie arabskim, niosą w sobie znacznie więcej niż tylko pozdrowienie. Jak pisał współczesny poeta libański Ounsi el-Hajj: „W każdym pozdrowieniu jest modlitwa o pokój, w każdym uścisku dłoni jest obietnica przyjaźni.”

Wielki myśliciel islamski Ibn Qayyim al-Jawziyya mawiał: „Dom nie jest miejscem z kamieni, lecz miejscem, gdzie serca znajdują spokój.” W kulturze arabskiej dom to nie tylko budynek – to sanktuarium wartości, gdzie każdy gest szacunku wobec rodziców jest formą modlitwy. Jak przypomina nam syryjski poeta Nizar Qabbani: „Matka jest pierwszym wersem poezji, Ojciec jest pierwszą księgą mądrości, Dom jest pierwszym uniwersum dziecka.”

Mahmoud Darwish, palestyński poeta, napisał: „Szacunek dla starszych jest jak cień w upalne południe – chroni i daje ukojenie.” W świecie arabskim szacunek nie jest wyborem – jest obowiązkiem moralnym, który definiuje człowieczeństwo. Szczególnie widoczne jest to w relacjach rodzinnych, gdzie jak mówi przysłowie arabskie: „Raj znajduje się pod stopami matek.”

Słynny socjolog arabski Ali Al-Wardi przypominał: „Społeczeństwo jest jak ciało – gdy jeden organ cierpi, całe ciało reaguje gorączką i bezsennością.” Ta fundamentalna prawda znajduje odzwierciedlenie w arabskiej koncepcji „ummah” – wspólnoty, która przekracza granice państw i plemion.

Współczesna pisarka egipska Nawal El Saadawi podkreśla: „Solidarność nie jest wyborem politycznym – to konieczność życiowa, jak oddychanie.” W świecie arabskim pomoc sąsiadom i wsparcie potrzebujących nie jest aktem dobroczynności, lecz naturalnym odruchem społecznym.

Adonis, jeden z największych współczesnych poetów arabskich, pisze: „Gość jest jak księżyc – rozświetla najciemniejszą noc.” Tradycyjna gościnność arabska wykracza daleko poza zwykłą uprzejmość – jest świętym obowiązkiem. Jak głosi stare beduińskie powiedzenie: „Gość jest gościem Boga.” „As-salamu alajkum” –

„Pokój niech będzie z tobą” – to nie tylko pozdrowienie, ale głębokie życzenie i zobowiązanie moralne. Jak pisał wybitny mistyk suficki Ibn Arabi: „Pokój nie jest nieobecnością wojny, lecz obecnością harmonii.”

Egipski noblista Naguib Mahfouz podkreślał: „Prawdziwy pokój zaczyna się w domu, rośnie w sąsiedztwie i kwitnie w narodzie.” To właśnie dlatego każde spotkanie w świecie arabskim rozpoczyna się i kończy życzeniem pokoju.